Μια αγκαλιά
του Θεόφιλου Αποστόλου
Με
μια αγκαλιά, όμορφη που ‘ναι η ζωή
Μια
αγκαλιά, όταν η κόρη παρά την άρνηση κλέφτηκε. Μετά από καιρό τη δέχτηκες.
Μια αγκαλιά
στην αποβάθρα του τρένου
»»
»» που είναι έγκυος
»»
»» για να απαλύνει τον
πόνο
»»
»» στον υποψήφιο στρατιώτη
»»
»» που τρόμαξε στον ύπνο
»»
»» στο μωρό που κλαίει
»»
»» επιστροφής απ’ τη
δουλειά
»»
»» στην πρόταση γάμου
»»
»» στον ήρωα που
επιστρέφει
»»
»» στο γέρο πατέρα
»»
»» στον παππού
»»
»» της γιαγιάς στον
καθένα
μας
»»
»» στην τρομάρα σεισμού
»» »»
σ’ όσους βρήκε συμφορά
»»
»» πριν ξαπλώσει το μωρό
»»
»» μετά από μικροκαβγά
»»
»» που τα σβήνει όλα
»»
»» στους συγγενείς
επιζώντων
τραγωδίας
»»
»» στους διασωθέντες της
τραγωδίας
»»
»» που σε ζήτησε σε γάμο
»»
»» στον Νικητή, στον
Ολυμπιονίκη
»»
»» για το
γκολ
Μια
αγκαλιά να κρυφτώ
»»
»» να
τα γιατρέψει όλα…
Μια
αγκαλιά να κρυφτώ,
έναν ώμο να κλάψω.
Μια
αγκαλιά στην αίθουσα αναμονής, στην
πόρτα μαιευτηρίου,
»» »»
στην πόρτα χειρουργείου.
»» »» της μαμάς,
που
τρόμαξα μικρός,
»» »» στη νέα ζωή του μωρού,
ένα
φιλί που σου κόβει την ανάσα.
Μια
αγκαλιά του μπαμπά,
»» »» της αγαπημένης,
»» »»
στη συμφορά,
»» »»
που γύρισε απ’ το στρατό,
»» »»
που πήρε το πτυχίο,
»» »»
στη βράβευση,
»» »»
μετά από βομβιστική ενέργεια,
»» »»
στους επιζώντες.
Μια
αγκαλιά να κρυφτώ και να τα
γιατρέψει όλα…