O μαρμαρωμένος βασιλιάς με το πρόσωπο του Ιωάννη Καποδίστρια· ολοκληρωμένος ως άνθρωπος, με τρομερές διοικητικές ικανότητες, επιστήμων ιατρός. Με εκπαιδευτικές γνώσεις καθώς και τέλειος νομοθέτης. Πάνω απ’ όλα ανθρωπιστής επί τη βάση της χριστιανικής θρησκείας.
Ο Καποδίστριας γεννήθηκε στην Ιταλία με το όνομα «Vittori» (κάπο=ακρωτήριο, δίστρια=ακρογιαλιά). Το 1773 ήρθε με τους γονείς του στην Κέρκυρα. Από μικρός, εγαλουχήθη με τα ελληνικά νάματα· τα ήθη, τα έθιμα, την θρησκεία, την οικογένεια. Προπάντων όμως, την ελευτθερία, μιας και όλη η Ελλάδα στέναζε κάτω από τον Τουρκομογγολικό ζυγό. Η Κέρκυρα είχε κατά καιρούς πολλούς κατακτητές· Ιταλούς, Άγγλους, κλπ. Οι χειρότεροι κατακτητές είναι οι Άγγλοι που συμπεριφέρονται ως αποικιοκράτες. Θεωρούν δε την ξένη γη ως προτεκτοράτο τους.
Ο Καποδίστριας είχε έμφυτη τη φιλομάθεια. Γνωστός σε όλη την Ευρώπη για τις γνώσεις του. Υποστήριζε τη Δημόσια εκπαίδευση. Ίδρυσε την Ιόνιο Ακαδημία στην Κέρκυρα και εδίδασκαν την νεότερη ελληνική γλώσσα. Είχεν ειπεί: «Όστις γραικός προς γραικόν γράφει εις διάλεκτον αλλογενήν, να κηρύσσεται αλλογενής». Οι ακραιφνείς Έλληνες ομιλούν μόνον ελληνικά. Ας μάθουν οι αλλόγλωσσοι την ελληνικήν γλώσσαν και διάλεκτον. Διακαής πόθος και στόχος του ήταν να ιδρύσει το πρώτο πανεπιστημιακό ίδρυμα επί ελληνικού εδάφους.
Όταν η Κέρκυρα το 19ο αιώνα ήταν υπό την προστασία της Ρωσίας, Πρόεδρος και Κυβερνήτης ήταν ο Σπυρίδων Θεοτόκης. Ο Καποδίστριας ανέλαβε πολιτικό αξίωμα. Ήδη τελείωσε και την ιατρικήν, την φιλοσοφία επίσης, νομικά στα πανεπιστήμια της Πάδοβας και Βενετίας. Έγινε πολύ γνωστός ως γιατρός, βοηθώντας τους φτωχούς. Ίδρυσε Δημόσια σχολεία στα Επτάνησα, Σχολή κατάρτισης για τον Κλήρο και τους κρατικούς υπαλλήλους. Δίδασκε κιόλας.
Ως Υπουργός Δημόσιας εκπαίδευσης, ιδρύει 40 σχολεία στα Επτάνησα. Ιδρύει Ακαδημία στη Μονή Τενέδου στην Κέρκυρα. Η βιβλιοθήκη της Μονής δέχεται βιβλία των αδελφών Ζωσιμά. Οργάνωσε την άμυνα στη Λευκάδα κατά του Αλή πασά, όταν ήταν στρατιωτικός διοικητής. Εκεί, γνώρισε τους πρωτεργάτες της Ελληνικής Επανάστασης.
Το 1808 καλείται στη Ρωσία και ορίζεται διπλωμάτης Υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας. Οι τιμές και οι αναθέσεις εξηγούν την αναγνώριση του σχεδόν επί παντός επιστητού. Μετά από όλα αυτά, δεν είχε χρόνο ούτε να φάει και σχεδόν δεν είχε προσωπική ζωή.
Συνδέεται με πάρα πολλές οικογένειες ομογενών. Στη Ρωσία, προσπάθησε να διαδώσει την ελληνική παιδεία. Γνωρίζει τον ομογενή τραπεζίτη, Ιωάννη Δομπόλη, μεγάλον ευεργέτην. Το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων φέρει το όνομά του, «Καποδιστριακόν Πανεπιστήμιον». Είναι τόσες πολλές οι δραστηριότητές του, που δεν χωρούν εδώ!
Είχε και κακότροπους και μοχθηρούς εχθρούς όπως, ο καγκελάριος της Αυστρίας, Μέτρνιχ. Γνωστό το μίσος κατά της Ελλάδος των Αυστριακών-Γότθων μογγολικής καταγωγής. Γενικώς και εν προκειμένω φοβόταν την επιρροή του Καποδίστρια στη Ρωσία, γιατί ο Μέτερνιχ είχε φιλίες με τους Τουρκομογγόλους. Έτσι ο Μέτερνιχ έβαλε αστυνομικούς να τον κατασκοπεύουν.
Το 1827 πάει στην Αμερική για να συγκεντρώσει τρόφιμα, ρούχα και χρήματα. Χτίζει οικοτροφείο για τους εξαθλιωμένους Έλληνες και για 500 ορφανά ηρώων πολεμιστών, παρέχει στέγη, ένδυση, τροφή, γράμματα, εκπαίδευση της εποχής. Η νεοσύστατη πατρίδα μας είδε πρόοδο, ευημερία, νόμους.
Στις 2 Απριλίου 1827 η Γ’ Εθνική Συνέλευση της Τροιζήνας εξέλεξε δια κυβερνήτην της Ελλάδος τον Ιωάννη Καποδίστρια. Κατ’ ουσίαν ήταν δάκτυλος ξένων δυνάμεων, Αγγλογαλλογερμανών, που ως κοράκια ήθελαν να ελέγχουν την Ελλάδα βοηθώντας τους Τούρκους. Ο Καποδίστριας ευρίσκετο στο Βερολίνο. Από εφημερίδες έμαθε ότι εξελέγη Κυβερνήτης της Ελλάδος. Παρακαλεί τον Ελβετό φίλο του τραπεζίτη να μάθει για τα γραφέντα. Εν συνεχεία πήγε στην Πετρούπολη προσπαθώντας να πείσει τον τσάρο Νικόλαο να δεχθεί την παραίτησή του από το Ρωσικό Υπουργείο Εξωτερικών. Ο τσάρος όμως, του αναθέτει εκ νέου το Υπουργείο Εξωτερικών. Τότε ο Καποδίστριας είπε: «Αν δεν δεχθώ την εκλογή μου κι η Ελλάς γονατίσει, τότε θα πουν, Ο άνθρωπος που θα μπορούσε να μας σώσει προτίμησετην αξιοζήλευτη θέση στη Ρωσία, παρά την Σωτηρίαν της πατρίδος». Μετά από επίπονες προσπάθειες επί μήνες εδέχθη ο τσάρος Νικόλαος την παραίτησή του, την 1η Ιουλίου 1827, αλλά θα εξακολουθεί να παίρνει το μισθό του.
Στις 15 Ιουλίου αναχωρεί από την Αγία Πετρούπολη προς άγραν βοηθημάτων, χρημάτων και τροφίμων για τους πάμφτωχους και θεονήστικους Έλληνες αλλά και την ηθική υποστήριξη σε Λονδίνο και Παρίσι. Οι Άγγλοι αρκετά κακόφθονοι και καχύποπτοι κατά του Καποδίστρια, πως ίσως να ήταν πράκτορας των Ρώσων. Τότε, θα δυσκόλευε την επικυριαρχία τους επί της Ελλάδος που την ήθελαν προτεκτοράτο τους.
Στις 16 Σεπτεμβρίου φθάνει ο Καποδίστριας στο Παρίσι. Η υποδοχή του ήταν, ας πούμε, καλύτερη από την παγερή υποδοχή των Άγγλων. Μετά πήγες στο Τορίνο, ύστερα στη Γενεύη. Εκεί, έμαθε την νίκη του Ναβαρίνου, από μια χούφτα Ελλήνων με καρδιά και τόλμη.
Στις 8 Νοεμβρίου περιμένει στο λιμάνι της Αγκόνα αγγλικό πλοίο για να τον μεταφέρει στην Ελλάδα. Οι Άγγλοι έβλεπαν πως μ’ αυτήν την εκδούλευση θα είχαν την ευκαιρία να αποκτήσουν μεγάλη επιρροή στην Ελλάδα. Οι Άγγλοι καθυστερούν εν γνώσει τους τον απόπλου. Ανήμερα της Πρωτοχρονιάς, η αγγλική κορβέτα επέπλευσε με τον Καποδίστρια.
Στις 6 Ιανουαρίου συναντούν εν μέση θαλάσσαις το αγγλικό πολεμικό, Warspife, κοντά στις αλβανικές ακτές. Εκεί, θα γίνει μετάβαση επιβατών και επισκεπτών. Δεν άρεσε αυτό στον Καποδίστρια, που ως εκλεγμένος Κυβερνήτης, θα έπρεπε να μεταφερθεί στον ελάχιστο επιτρεπτό χρόνο. Γράφει στον αδελφό του, Βιάρο: «Αχθεινόν ήτον το Αγκόνιον τεσσακονταήμερον και αλγεινήν καθήν μετεπέρασα από το ένα πλοίο εις το άλλο». Είναι πράγματι ανάλγητοι οι Άγγλοι έτι περισσότερον που αρνήθηκαν εις τον Κυβερνήτη της Ελλάδος, τον ανώτατον άρχοντα, να παρακάμψουν την πορεία επ’ ολίγον εις την Κέρκυραν, ίνα προσκυνήσει τους τάφους των γονέων του, ενώ μεσοπέλαγα τον υποχρέωσαν να αλλάξει καράβι.
Στις 2 Ιανουαρίου του 1828 και στις 6 Ιανουαρίου αράζει στο Ναύπλιο λόγω θαλασσοταραχής και όχι στην Αίγινα που ήταν έδρα της Ελληνικής κυβέρνησης. Οι Άγγλοι έκαναν ότι μπορούσαν για να καθυστερήσουν τον Καποδίστρια ελπίζοντας πως οι Τούρκοι με τη βοήθεια που τους έδωσαν μετά των Γάλλων θα ανακαταλάμβαναν την ελεύθερη Ελλάδα! (Οι φίλοι μας)
Στις 8 Ιανουαρίου 1828 εκκλησιάζεται στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου και στις 9 κατέπλευσε στην Αίγινα. Αυτή την εποχή η Αίγινα εκατοικήτο κατά το 70% από πρόσφυγες και 30% ντόπιους, οι οποίοι ζούσαν πάμφτωχα από την γη. Επίσης ασχολούντο με την αγγειοπλαστική και ήταν νερουλάδες. Ακόμη και τώρα η Αίγινα πάσχει από νερό. Τώρα το 2017 σχεδιάζουν τη μεταφορά νερού διά υποθαλασσίων αγωγών μέσω Σαλαμίνας. Οι φιστικιές από τα τότε τάιζαν τους Αιγινήτες. Ήταν σχεδόν νεκρή η Αίγινα όπως και η τότε ελεύθερη ελληνική γη. Όμως, όλοι τους περίμεναν τον Μαρμαρωμένο Βασιλιά! Ναι, νάτος! Ήρθε με τη θεόσταλτη μορφή και εμφάνιση του Ιωάννη Καποδίστρια νέος φέρελπις Κυβερνήτης. ΖΉΤΩ!
Εθνική επέτειος η Υποδοχή από τον λαό. Ελληνικά καράβια ήσαν προσαρμισμένα στο λιμάνι της Αίγινας. Να εδώ, κατά παράξενο τρόπο, κατέφθασαν πλοία των τριών Μεγάλων Δυνάμεων, δύο γαλλικά, 2 αγγλικά και το ρώσικο «Ελένη». Αλλά, καθυστέρησαν εσκεμμένα να φέρουν τον Κυβερνήτη της Ελλάδος, Ιωάννην Καποδίστριαν.
Πριν πατήσει το πόδι του στην προκυμαία και ως το κυβερνείο οι Έλληνες παρατεταγμένοι μετά πάσης επισημότητος, να, σαν Πάσχα να δουν τον Μεσσία της Χριστιανοσύνης και των Ελλήνων, τον Κυβερνήτη, Ιωάννη Καποδίστρια. Σε θέση αναμονής η Αντικυβερνητική Επιτροπή για να παραδώσει την εξουσία. Θα εξελιχθούν σε λίγο στιγμές απείρου κάλλους και εθνικού ενθουσιασμού, ιαχές, χειροκροτήματα μετά δακρύων χαράς. Νάτος ο σωτήρας στη σκάλα του πλοίου. Κατεβαίνει αργά αργά και σταθερά τη σκάλα τη σκάλα του πλοίου. Αυτός ο ξεμαρμαρωμένος βασιλιάς-κυβερνήτης αργά αργά και σταθερά ανυψώνει το ηθικό των Ελλήνων! Αργά αργά η έπαρση της ελληνικής σημαίας και τον παιανισμό του Εθνικού μας Ύμνου. Εις την μέγιστην έπαρση και το φρόνημα των Ελλήνων, κόπηκε ολονών η λαλιά και σε στάση προσοχής μετά μεγίστης έπαρσης ακούν τον Εθνικό μας Ύμνο κι η καρδιά συχνοσπαράζει. Σίγουρα στο μυαλό τους θα κυριαρχούν οι διχόνοιες, οι δολερές ραδιουργίες, οι σκευωρίες και πάλι θα καθοδηγούνται από ξένες δυνάμεις που έχουν πάντα το επάνω χέρι κατά της Ελλάδος. Θα πρέπει ο Κυβερνήτης μας να διοικήσει Δημοκρατικά. Θα τον αφήσουν;
Όλο το τελετουργικό, ο Εθνικός Ύμνος, το παιάνισμα ράγισαν και την πιο μπαρουτοκαπνισμένη καρδιά. Θρόμβοι δακρύων από ανεξέλεγκτα δάκρυα αθέλητα δάκρυα μες στη βουβή χαρά εξέρχονται από τις πηγές των οφθαλμών. Δυο χείμαρροι δακρύων καταλαμβάνουν τις παρειές των Ελλήνων, γλιστρούν και πλατς, προσγειώνονται στην προβλήτα προς τη θάλασσα. Θάλασσα απέραντη η χαρά. Οποία χαρά, οποία έπαρση στο φρόνημα των Ελλήνων. Δεν είναι μόνοι τους! Έχουν θεόσταλτο Κυβερνήτη, τον Ιωάννη Καποδίστρια. Χυμούν να τον αγκαλιάσουν. Έστω να τον δουν από κοντά, να του αγγίξουν το χέρι. Θα ΄ναι σαν ευχή. Κάντε τόπο να περάσει ο ΕΝΑΣ, ο Κυβερνήτης μας, ο ΙΩΆΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΊΣΤΡΙΑΣ. Να! Έτσι! Όπως έκαναν οι αρχαίο πρόγονοί μας που έκαναν παράμερα αφήνοντας τόπο να περάσουν οι ήρωες πολέμου, οι πρωταθλητές Ολυμπιακών αγώνων και κάθε Έλλην εξέχων διά των έργων του. Ένα στεφάνι δάφνινο ρε παιδιά, ένα στεφάνι, λίγα λουλούδια από την καμένη γη για τον ευπατρίδη Κυβερνήτη Καποδίστρια.
Αυτό το δρομάκι της πάμφτωχης Αίγινας με το πάτημα του Καποδίστρια μετετράπη σε λεωφόρο ελπίδας και ευημερίας των ελεύθερων πλέον Ελλήνων. Κάθε βήμα του μαρμαρωμένου Βασιλιά υπό τη μορφή του Καποδίστρια είναι και μια υπόσχεση, νόμων, διατάξεων, έργων. Μάτωσαν τα χέρια να χειροκροτούν.
Ήταν ψυχοφθόρα η μεγάλη αναμονή
Κι ακαρτέρι ακαρτέρι
Φιλελεύθερη λαλιά
Το ένα χέδρι χτυπάει
Τ’ άλλο απ’ τη «χαρά»
Φως στα χέρια, φως στα πόδια
Κι όλα γύρω ένα φως
Ήρθε ο τρανός.
Όλα τα πλοία μαζί με τις ζητωκραυγές ρίχνουν κανονιοβολισμούς. Μεγαλοπρεπέστατη πομπή, μάλλον δεν περπατούν αλλά αιωρούνται από άκρατο ενθουσιασμό, επιτέλους, συνοδεύοντας τον Κυβερνήτη φθάνουν στην Μητρόπολη, όπου η έδρα του Βουλευτηρίου.
Με χαρίεν αλλά σοβαρόν ύφος και βάδισμα εισήλθεν εις τον Μητροπολιτικόν Ναόν της Αίγινας διά την Δοξολογίαν! Δεν ανήλθεν εις τον στολισμένον και υπερυψωμένον θρόνον αλλά εστάθη όρθιος στον κόσμο! Τι ταπεινότης! Και από τιμώμενος τιμούσε τους συνέλληνες που τον έτρωγαν με τα μάτια τους. Αχ, και να τον άγγιζαν! Ελπίδας χαρά θα έπαιρναν. Όρθιος άκουσε και τον πανηγυρικόν λόγον της ημέρας αυτής, που εκφώνησεν ο λόγιος Θεόφιλος Καΐρης.
«Είναι ημέρα χαράς χάριν της υποδοχής του Καποδίστρια και ξεχωριστή για το έθνος. Εις το εξής παύουν τα δεινά μας, διότι θέλουν ιδεί την δικαιοσύνην ισχύουσαν, τους νόμους ενεργούμενους, την κακίαν τιμωρημένην, την αρετήν βραβευμένην και εν γένει την πατρίδαν ευνοούμενην και ευδαιμονούσα, εις τα έσω τροπαιούχαν και θριαμβεύουσαν. Εις τα έξων την πίστην όχι πενθούσαν, αλλά λαμπροφορούσαν και χαίρουσαν. Να πολιτευτεί κατά τέτοιον τρόπον ώστε να παύσουν αι διχόνιαι, να διαλυθούν οι φατρίες, να ενεργόνται και να ισχύωσιν οι νόμοι, να ασφαλισθεί εκάστου η ζωή, η τιμή, η ιδιοκτησία. Εάν εμπνεύσεις την αγάπην, εάν οδηγήσεις τους πολιτικούς της εις τα αληθινά αυτής συμφέροντα και τους πολεμικούς της εις την αληθινήν αυτής δόξαν. Εάν κάμεις ώστε να ευδαιμονεί εσωτερική ευνομούμενη και να θριαμβεύσωσιν τα όπλα της κατά του άσπονδου εχθρού της, να μένει ασάλευτος και ακλόνητος η ανεξαρτησία της, Άθικτος η αυτονομία της, τότε είναι σίγουρο πως το όνομα σου θα χαραχθεί με χρυσά γράμματα στο βιβλίο της Ιστορίας».
Έναν τέτοιον ηγέτη σκιαγραφούσε ο Θεόφιλος Καΐρης. Ο λόγος αυτός είναι ακόμη επίκαιρος. Εν ολίγοις, αναφέρθηκε εις την παμμέγιστη χαρά του ερχομού του κυβερνήτη Καποδίστρια. Υπονοεί όμως και τη δολερή διχόνοια.
Η Διχόνοια που βαστάει
Ένα σκήπτρο η δολερή
Καθενός χαμογελάει
Πάρ’ το λέγοντας κι εσύ
Από στόμα που φθονάει
Πως το χέρι σας χτυπάει
Του αδελφού την κεφαλή;
Μην ειπούν τα ξένα έθνη
Εάν μισούνται ανάμεσά τους
Δεν τους πρέπει ελευθεριά
Τι θα κάνετε; Θα αφήστε
Ν’ αποκτήσωμεν εμείς
Ελευθερίαν ή θα την λύσετε
Εξαιτίας πολιτικής;
«Τόυτο αν ίσως μελετάτ0
Ιδού εμπρός σας τον Σταυρόν
Βασιλείς ελάτε ελάτε
Να χτυπήσετε κι εδώ
Σας ξορκίζω αγκαλιασθήτε
Σαν αδέλφια γκαρδιακά
Πάντα η νίκη αν ενωθήτε
Πάντα εσάς θ’ ακολουθεί
Η Θεία νίκη κατοικεί
Μόνος στην ελληνική γη
Για μόνο αυτοί νικούν
Γιατί τη Νίκη αγαπούν.
Στις 26 Ιανουαρίου ορκίζεται στη Μητρόπολη, συνοδευόμενος από τον γραμματέα της προσωρινής επιτροπής, τους Έλληνες ανώτερους Στρατηγούς, τους αξιωματικούς των πλοίων Αγγλίας, Ρωσίας.
Μετά τη δοξολογία ο Κυβερνήτης πλέον Καποδίστριας απήγγειλε τον όρκον για την μετέπειτα δύσκολη περίοδο, αρχής γενομένης από την οικονομία σε γερές βάσεις· ο εκπαιδευτικό σύστημα, την οργάνωση του κρατικού μηχανισμού, τους νόμους, την υγεία, την ενημέρωση, την εκπαίδευση μόνο στα ελληνικά.
Ο κυβερνήτης Καποδίστριας απεδήχθη ικανότατος και οργάνωσε κράτος με τα όλα του. Αυτό δεν άρεσε στους παρασιτούντες των ξένων δυνάμεων εν Ελλάδι που βλέπουν πως θα χάσουν την επικυριαρχία στο νεοσύστατο κράτος. Έπρεπε να βρουν τρόπο να τον σκοτώσουν. Άλλοι αντί γι’ αυτούς βρήκαν ποιοι εθίγοντο από τις μεταρρυθμίσεις του Καποδίστρια, τους νόμους, τους φόρους.
Οι Κων/νος και Γεώργιος Μαυρομιχάλης εθίγοντο. Ήθελαν να έχουν κατ’ εξαίρεσιν ευνοϊκά προνόμια όπως, να μην πληρώνουν φόρους, ότι επολέμησαν και να τους δοθεί μισθός. Μα, όλοι πολέμησαν. Έμειναν οικογένειες χωρίς τον άνδρα-ήρωα με μικρά παιδιά. Άλλα πάλι, τελείως ορφανά.
Ο Καποδίστριας πάντα χωρίς φρουρά έφθασε στην εκκλησία του Αγ. Σπυρίδωνα. Ο ένας τον πυροβόλησε κατά μέτωπον και ο άλλος τον μαχαίρωσε πισώπλατα. Άνανδρη ενέργεια, κατευθυνόμενη από τους ξένους δυνάστες αυξανόμενης της δολερής διχόνοιας!!! Ο ένας αμέσως λιντσαρίστηκε από το αγανακτισμένο εκκλησίασμα. Ο άλλος συνελήφθη. Δικάστηκε και καταδικάστηκε εις θάνατον και εκτελέσθη. Αυτή είναι η μοίρα των εμπαθών που επιτρέπουν τη διχόνοια συγκατοίκηση στο μυαλό τους.
Η μικρότατη κακότυχη φιλτάτη πατρίδα μας γέμισε από ανθρωποφάγους ξένους ρουφιάνους κατασκόπους, προδότες και που χρήματα εξαργύρωσαν συνειδήσεις!!! Πρέσβεις και άλλοι παρατρεχάμενοι σκυλεύουν την Ελλάδα μας. Κομίζουν «δώρα», δάνεια. Ως γνωστόν, όποιος δανείζεται καθ’ οιονδήποτε λόγον, είναι μαθηματικώς αλλά και λογιστικώς αδύνατον να αποπληρώσει το χρέος. Επομένως, μετατρέπεται μεθ’ ολίγον υπόδουλος, υποζύγιον των εκάστοτε δυναστών-τοκογλύφων. Αυτοί οι τοκογλύφοι ρυθμίζουν, διατάζουν και διοικούν την άτυχη πατρίδα μας.
Ο Άγγλος λόρδος Παλμερσον, ο Γάλλος πρίγκηπας Ταλλεϋράνδος, ο πρίγκηπας της Ρωσίας Λίβεν υπογράφουν πρωτόκολλο- χωρίς εμάς. Θα φέρουν για βασιλιά της Ελλάδος, τον πρίγκηπα Όθωνα, αμούστακος Βαυαρό-γερμανός.
Έτσι άρχισαν οι κατευθυνόμενες φατρίες, οι αψιμαχίες τυχοδιωκτών από τους Άγγλους, Γάλλους, Γερμανούς- άσπονδοι εχθροί μας. Τα ίδια επαναλάμβανονται 40 χρόνια από τους γνωστούς τοκογλύφους εν συνεργασία με τους προδότες πολιτικούς.
Θεόφιλος Αποστόλου