Πίστη-Συγγνώμη-Αγάπη-Συγχώρεση-Ταπείνωση

Η αγάπη δεν διδάσκεται, ούτε απαιτείται  αλλά, παραμένει ως θέμα καρδιάς. Όλοι λένε «σ’ αγαπώ». Αλλά, τι αγαπάς από αυτόν τον άνθρωπο; Τον πλούτο, την ομορφιά, τη θέση που κατέχει, που είναι καλλιτέχνης, τι; Τίποτα δεν αγαπάς! Είναι μία εφήμερη αγάπη που με το πρώτο συννεφάκι, η αγάπη γίνεται καπνός!

Αν διαβάσεις τα 152 Ορφικά παραγγέλματα ή αν θες νουθεσίες, όχι μόνο θα αγαπάς ανιδιοτελώς αλλά θα έχεις πλησιάσει το Θείον. Τα Ελευσίνια μυστήρια εδιδάχθησαν σχεδόν όλοι οι τύραννοι των Αθηνών και οι Σοφοί.

Ο μέγας σοφιστής Πρωταγόρας έλεγε: «Όλοι οι άνθρωποι είναι προικισμένοι με τη Δικαιοσύνη και την αιδώ(ντροπή), περί αίσθημα δικαίου. Η ντροπή φέρνει την ταπείνωση και ένας ταπεινός ξέρει να αγαπά γιατί πιστεύει το αγαπημένο πρόσωπο. Αλλά όμως η πίστη και η ταπείνωση δε φτάνουν για την αληθινή ΑΓΑΠΗ». Ο Απόστολος των Εθνών, Παύλος, έγραψε κυριολεκτικά τον Ύμνο της Αγάπης. Είναι μία επιστολή του προς Κορινθίους Α’ Επιστολή Κεφ. ΙΒ 27-31 και ΙΓ 1-8 η οποία διαβάζεται την 1η Νοεμβρίου.

«Δεν είναι όλοι Απόστολοι, ούτε προφήτες, ούτε όλοι Δάσκαλοι. Όλοι δεν έχουν ιαματικά χαρίσματα. Αλλά πάλι, αν μιλάω όλες τις γλώσσες των ανθρώπων και των Αγγέλων, αν όμως δεν έχω ΑΓΑΠΗ, τότε είμαι σα χάλκινο δοχείο που κάνει θόρυβο ή ντενεκές ηχών. Αν πάλι, προφητεύω και βλέπω τα μυστήρια και έχω όλες τις γνώσεις. Αν πάλι έχω πίστη ώστε να μετακινώ βουνά, ΑΓΑΠΗ αν δεν έχω, δεν είμαι τίποτα. Αν πουλήσω όλα τα υπάρχοντα μου και τα χαρίσω και το σώμα μου να ταλαιπωρήσω, ΑΓΑΠΗ αν δεν έχω, από τίποτε δεν ωφελούμαι». Όλα αυτά τα θεάρεστα, είναι σωστά αλλά, ακόμα δεν ξέρω τι είναι η αγάπη και πώς να αγαπώ αληθινά!

Συνεχίζει ο Απόστολος Παύλος… «Η αγάπη μακροθυμεί, χρειστεύεται, η αγάπη δεν ζηλεύει, η αγάπη δεν περπερεύεται – υπερηφανεύεται- δεν κάνει ασχήμιες, δεν επιζητεί τα δικά της, δεν παραδίνεται, ούτε σκέπτεται το κακό, δε χαίρεται στην αδικία, απεναντίας συγχαίρει για την αλήθεια, τα πάντα αντέχει, στα πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, τα πάντα υπομένει. Η αγάπη ουδέποτε πέφτει χαμηλά.

Αλλά και πάλι προβληματίζομαι γιατί πάραυτα δυσκολεύομαι να βρω το στήριγμα την αγάπη. Σε ένα δεντράκι βάζουμε ένα πάσσαλο αντιστήριξης στη μανία των καιρών όπως, αέρας, νεροποντές.

Θα εδραιώσω-στηρίξω τον όρο αγάπη παρακάτω με δύο λέξεις-κλειδιά· τη ΣΥΓΓΝΩΜΗ και τη ΣΥΓΧΩΡΕΣΗ. Αν σε ένα αγαπημένο ανδρόγυνο, εις εκ των δύο παρεκτραπεί και το μάθει το έτερον ήμισυ, τότε θα υπάρξει καυγάς και θα ακουστούν ανάρμοστες λέξεις. Με τα πολλά και με τις νουθεσίες των γονέων ο εις ζητά συγγνώμη και η άλλη πλευρά δίνει τη συγχώρεση. Αυτό θα πει ταπείνωση, μεγαλοσύνη και πίστη. Τοιουτοτρόπως επικράτησε η αγάπη τους. Μετά παρέλευσιν μηνών επαναλαμβάνεται η ίδια ή άλλη ασωτία! Τώρα ο καυγάς ξεφεύγει κάθε λογική. Πάλι οι μεσαλαβόντες επεμβαίνουν ώσπου να τους φέρουν κοντά τους… αντιδίκους εν ονόματι της αγάπης να ομονοήσουν. Ζητά ΣΥΓΓΝΩΜΗ ο ένας, η άλλη λέει “δε σου δίνω συγχώρεση, γιατί προ μηνών αμάρτησες!!!”

Ο ένας ζήτησε συγγνώμη αλλά επανέλαβε το σφάλμα. Άρα η πρώτη συγγνώμη ήταν ψεύτικη, ψεύτικη και η αγάπη προς τη σύζυγο, αφού αμάρτησε, άρα δεν την αγαπά.

Η σύζυγος την πρώτη φορά τον συγχώρησε επιφανειακά αφού δεν το ξέχασε και του το θύμισε, άρα και αυτή δεν τον αγαπά εφ’ όσον δεν τον συγχώρησε, αφού τριγύριζε στο μυαλό της. Καταλήγουμε λοιπόν στο συμπέρασμα πως η συγγνώμη και η συγχώρεση στηρίζουν την αγάπη. Αυτός που αγαπά προσέχει να μη στενοχωρεί με λόγια ή πράξεις τον/τη σύντροφό του. Έτσι δε θα αναγκαστεί ποτέ να ζητήσει συγγνώμη, αποδεικνύοντας τοιουτοτρόπως την αγάπη του και συνάμα την πίστη του στο έτερον ήμισυ.

Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στον σύζυγο με τη συμπεριφορά της, την αγάπη της να μη βρεθεί ποτέ στην ανάγκη της συγχώρεσης γιατί θα έχει καταλάβει πως ίσως να φταίει και η ίδια με την εν γένει συμπεριφορά της. Δε ζητάει κανείς άλλη αγκαλιά όταν έχει πάντα την ίδια αγκαλιά ανοιχτή. Έτσι ο ένας προέχει να μη στενοχωρήσει τον άλλον και να δείχνει την αγάπη του και εμπράκτως. Δε φτάνει να λες σ’ αγαπώ. Ναι, είναι ωραίο αν είναι αληθινή αλλά δεν αρκεί.

Θα πρέπει να έχουμε πάντα κατά νουν τις λέξεις πίστη, συγγνώμη, ΑΓΑΠΗ, συγχώρεση, ταπείνωση. Τώρα ο ύμνος της αγάπης του Αποστόλου των Εθνών Παύλου έχει σάρκα και οστά. Μία ευτυχισμένη οικογένεια και ένα γύρω στο τραπέζι, παππούς, γιαγιά, μπαμπάς, μαμά, παιδιά, γαμπροί, νύφες και εγγόνια. Να η ευτυχία εν Χριστώ.

Τώρα μπορείς να πεις:

Μέσα απ’ το μυαλό, την ψυχή

Σ’ αγαπώ πολύ, πάρα πολύ

Με το μυαλό, την καρδιά, την ψυχή

Σ’ αγαπώ πολύ, θα το δεις

Μες την αγάπη μου υπάρχει

Η πίστη, η ταπεινοσύνη, η μεγαλοσύνη

Η συγχώρεση για ότι κάνεις

Η συγγνώμη που σε στενοχωρώ

Αλλά όλα τα ξεπερνώ

Γιατί στ’ αλήθεια σ’ αγαπώ

Μια αγκαλιά ανοιχτή

Που σου κόβει την αναπνοή.