ΤΩΡΑ...ΤΙ ;
Όλοι οι πολιτικοί αγόρευαν άσκεφτα κι ανόσια
σειόντουσαν οι δοκησίσοφοι απειλώντας ιερά και όσια
Νόμισαν πως μας θόλωσαν, πως φόβο μας προξένησαν
κι εμείς καμώνονταν στο φόβο δεν μας λογάριαζαν.
***
Ως μνηστήρες έτρωγαν το βιός της Πηνελόπης
γλεντοκοπούσαν, έκλεβαν, μα έβλεπ’ ο Παντεπόπτης!
Μπεκρόπιναν, τραγούδαγαν, χορεύαν’ αρκουδιάρικο,
χρυσό κι ευρώ εδώ κι εκεί σκορπούσαν κι ήταν άδικο.
***
Ώσπου βάραιναν τα βλέφαρα, τα μάτια αλληθώριζαν
μπερδεύαν λόγια ξέφρενα κι αλόγιστα κουνιόντουσαν.
Χωρίς την αστραπάδα του μυαλού, χωρίς ψυχή κι αισθήματα,
σαν σφήκες στην κάλπη όρμησαν, τους δώσαν τα μαθήματα.
***
Τώρα τους λιμασμένους του ευρώ ποιός θα τους συντρέξει;
Οι Ερινύες απ΄τα σκοτάδια κατέφθασαν για όσους έχουν κλέψει.
Ο Άκης κι η Βλαχάρα του το κουτί της Πανδώρας άνοιξαν.
Άδικα αγόρευες Άκη, στο Κολωνάκι των φυλακών σ’ έβαλαν.
***
Ανεμοσουρσουρίσματα, θρηνοστενάγματα φανερά σημάδια
των δικαστών τα χέρια άδραξαν, θα γίνουν όλα ρημάδια.
Το τέρμα του ολέθρου που μας φόβιζαν, αυτούς τώρα φοβίζει
κι ήσασταν μεσ’ τη τρελή χαρά, αλλά ο Χάρος θα σας θερίσει.
Α.Θ.