Από την Ελλάδα ξεκίνησε η άμιλλα και ο ανταγωνισμός, με διάκριση τον «κότινο», ένα δάφνινο στεφάνι. Η Megan Vogel, μαθήτρια Λυκείου από το Οχάιο, πρέπει να έχει αίμα Ελληνικό ή να έχει διδαχθεί Ελληνικά.
Κέρδισε το χρυσό στα 1.600μ. Το υψηλό ήθος και φρόνημα ήταν όταν, στο δρόμο των 3.200μ είδε μια μαθήτρια, αγωνίστρια άλλου σχολείου, να παραπαίει. Αδιαφόρησε για μια ακόμα πρωτιά. Πέρασε το χέρι της παραπαίουσας αθλήτριας στους ώμους της κρατώντας την έτσι ως τον τερματισμό! Ποιός νίκησε; Νίκησε ο ανθρωπισμός, η άμιλλα, ο συναγωνισμός! Τι αξία να έχουν άραγε τα πρόσκαιρα χρυσά ή αργυρά βραβεία; Ένα είναι το βραβείο που μας ακολουθεί σε όλη μας τη ζωή...Η διάκριση της ανιδιοτέλειας του ανθρώπου προς τον άνθρωπο.
Στα δημοτικά συμβούλια της Σαλαμίνας υπάρχει η άμιλλα και ο πνιγμός. Σχεδόν όλοι οι Αντιδήμαρχοι, οι χρηματίσαντες Δήμαρχοι και Σύμβουλοι εκατέρωθεν, δίνουν χείρα «βοηθείας» περνώντας το χέρι (δια του λόγου) στον άλλο, με σκοπό να τον βοηθήσουν να πνιγεί. Έτσι δεν μπορεί να πάει μπροστά το όμορφο νησί μας...
ΑΘ