Νύχτα ξάγρυπνους άφησες να λάμπουν στα στενά,
ο Αυγερινός εφάνη, ο ήλιος τρεχάτος τους Έλληνες ξυπνά.
Ο Άρης το δοξάρι αρχινά, βοή, αντιβοή ακούγεται παιδιά...
Σάλπιγγες φλογίζουν τον αέρα, αντιλαλούν και τρέμουν τα βουνά!
***
Πλατάγιασμα κουπιών στη θάλασσα τους Πέρσες τρομοκρατούν...
Αντιβουίζουν γη, θάλασσα, βουνά, νέοι Έλληνες τραγουδιστά ορμούν!
Εμπρός γενναίοι, γενιάς Ελλήνων παιδιά!
Νάτοι, νάτοι ορμούν και τρομάζουν τα περσικά κορμιά...
***
Όχι, δεν φεύγουν καθώς είπαν... για πόλεμο ακάθεκτοι ορμούν,
λίγοι είναι, σε κίνδυνο για την ελευθερία μπήκαν και χτυπούν...
Παρα με πολλούς υπήκοους να κινδυνεύεις μη χάσεις τη σκλαβιά.
Νυν υπέρ πάντων ο αγών και ξεπερνούν τους προγόνους σε ανδρειά!
***
Γιατί οι άνδρες δεν γίνονται γυναίκες, αλλού είναι ταγμένες αυτές,
οι εμβολισμοί τα περσικά καράβια βουλιάζουν, με ρεσάλτο τους σφάζουν...
Ως το βράδυ μήτε νερό, μήτε φαΐ, το αίμα κυλάει από την κουβέρτα στο γιαλό...
Πτώματα, πτώματα, ναυάγια στα στενά της Σαλαμίνας ένα σωρό...
***
Ο ήλιος βιάστηκε να δύσει, μην αντέχοντας το σκοτωμό.
Το φεγγάρι κίτρινο, ώσπου η Θεά Νίκη κατέβηκε απ’ τον ουρανό
να στεφανώσει τους Σαλαμινομάχους που τον θάνατο αψηφούν
κι οι ήρωες της κόψαν τα φτερά γιατί οι Έλληνες μόνο νικούν.
***
Από τον Κροίσο ως τον Σόλωνα,
από την Ιωνία, τον Πόντο, τη Μικρά Ασία,
από τον Μαραθώνα ως τις Θερμοπύλες,
από τις Θερμοπύλες ως τη Σαλαμίνα,
από τη Σαλαμίνα ως τις Πλαταιές,
από τις Πλαταιές ως τη Μυκάλη,
από τη Βεργίνα ως το Μέγα Αλέξανδρο,
από το Μέγα Αλέξανδρο ως το ΟΧΙ του Οκτώβρη,
από τους Γερμανούς, στους Αγγλογάλλους, Αμερικανούς,
από τον Τσέφρυ στην οικονομική καταστροφή από οβριούς...
Όχι οι Έλληνες δεν προσκυνούν, μήτε το γόνυ λυγούν...
Λίγο μονάχα ξαποσταίνουν και τους εχθρούς χτυπούν!
*****
Α.Θ.