Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Για τις καταγγελίες, τα παράπονά και τις απόψεις σας στείλτε μήνυμα στο NEO E-Mail: theofilosproto@gmail.com

Κυριακή 13 Μαΐου 2012

Προσκλητήριο...μετά εορτής!


«Προσκλητήριο στην εκμεταλλευόμενη εργατική τάξη, στα βασανισμένα φτωχά λαϊκά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου, στη νέα γενιά και στις γυναίκες που υποφέρουν, απηύθυνε η γενική γραμματέας του ΚΚΕ με αφορμή την προκήρυξη εκλογών».
Πολύ μου αρέσουν τα προεκλογικά προσκλητήρια! Λες και η μόνη μορφή αγώνα είναι οι κάλπες! Πρέπει δηλαδή τα «βασανισμένα λαϊκά στρώματα» να θυμούνται τη δυστυχία τους κάθε 4 χρόνια στη χειρότερη περίπτωση. Όσο για την «εργατική τάξη» ο όρος δεν υφίσταται, αφού η εργασία είναι πλέον είδος προς εξαφάνιση. Έχω μεγάλη περιέργεια να δω τι ακριβώς θα γιορτάζουμε την Πρωτομαγιά, την πάλαι ποτέ «εργατική πρωτομαγιά», την ημέρα δηλαδή που δεν είναι αργία, αλλά απεργία...
Τι να γιορτάσουμε αφού κάθε εργατικό δικαίωμα καταστρατηγήθηκε, αφού κάθε εργαζόμενος πλέον είναι στο έλεος του εργοδότη και στην κρίση (συμφέρον) του να τον διώχνει και να τον παίρνει πάλι όποτε του κάνει κέφι.
Τι να γιορτάσουμε αφού χιλιάδες σκλάβοι (εργαζόμενοι) του ιδιωτικού τομέα δεν τολμούν να διεκδικήσουν ούτε τα ένσημά τους, επειδή «στην ουρά περιμένουν κι άλλοι», αγαπημένο επιχείρημα των εργοδοτών.
Τι να γιορτάσουμε αφού ο ανασφάλιστος εργαζόμενος πρέπει να έχει γερό κομπόδεμα γιατί, αν του συμβεί κανένα ατύχημα κατά την εργασία του, πρέπει να φροντίσει μόνος του τον εαυτό του και μάλιστα χωρίς να το πει σε κανένα γιατί θα χάσει την κάρτα ανεργίας.
Τι να γιορτάσουμε που ο εργαζόμενος απασχολείται 8ωρα και 10ωρα με το 1/3 από το κανονικό μεροκάματο, μηδενίζοντας παράλληλα την ευκαιρία να βρει μια δεύτερη δουλειά (μαύρη κι αυτή) για να συμπληρώσει το εισόδημα των 300 ευρώ (και πολλά λέω) που «απλόχερα» του δίνει ο καλός εργοδότης.
Σίγουρα δεν είναι όλοι οι εργοδότες ίδιοι. Όμως εκείνοι που σέβονται τον εργαζόμενο είναι ελάχιστοι και εκείνοι που  δεν έχουν υπαλλήλους !
Θα πει κάποιος ότι οι εργοδότες δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς αφού η κρίση τους έχει γονατίσει. Δεν έχει άδικο. Όμως πρέπει να αναγνωρίζεται το δικαίωμα στους ανθρώπους που απασχολούν να έχουν τη δυνατότητα να ζήσουν κι εκείνοι.
Σε αυτή την περίοδο πρέπει να βοηθάμε όλοι ο ένας τον άλλο και όχι να «βρίσκουμε το μήνα που τρέφει τους 11»! Να κατανοούμε ότι ο εργαζόμενος έχει και στόματα να ταΐσει πίσω του. Υπάρχουν τρόποι... όλοι τους γνωρίζουμε...ας τους εφαρμόσουμε!
Ζήτω η Εργατική Πρωτομαγιά!...
Πόσο, μα πόσο απόμακρο ακούγεται!
ΑΘ