«Έκπληξη και αντιδράσεις προκαλεί η πρόταση του προέδρου του Αυστριακού Οικονομικού Επιμελητηρίου, Κριστόφ Λάιτλ, ο οποίος προτρέπει την Ελλάδα να προχωρήσει από μόνη της στην πώληση μερικών απομεμακρυσμένων και ακατοίκητων νησιών»!!!Θα αποτελούσε μια συμβολική χειρονομία, θα είχε οφέλη για τους Έλληνες και θα επηρέαζε θετικά το κλίμα στην Ευρώπη για την Αθήνα, ισχυρίζεται ο ίδιος!
Σίγουρα όσοι διαβάσατε την παραπάνω είδηση κουνάτε με αποδοκιμασία το κεφάλι πάνω-κάτω
Γιατί απορείτε όμως; Δεν το περιμένατε; Δεν εννοώ φυσικά την ανόητη δήλωση του ανεγκέφαλου Λάιτλ, αλλά την κατάληξη που θα έχουμε ως Χώρα από την «πολιτική» των τελευταίων ετών.
Ακούσατε κανέναν «Έλληνα» πολιτικό να αναφέρεται στην Εθνική μας Κυριαρχία; Μόνο μια φορά η πρώην πρόεδρος της Βουλής κ………………………
Είπε απευθυνόμενη στον Κάρολο Παπούλια όταν αναλάμβανε τα καθήκοντά του ως Πρόεδρος «Δημοκρατίας»… «Πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αποδεχθούμε αλλαγές (ΣΣ.συνόρων) ακόμα κι αν είναι εις βάρος της Εθνικής μας Κυριαρχίας»!!!
Ποιος από τους επίδοξους μνηστήρες της εξουσίας κάνει λόγο για Εθνική αξιοπρέπεια και πίστη στα Ελληνικά συμφέροντα; Όλοι μιλούν αόριστα για έξοδο από την κρίση, προβάλλοντας λύσεις που, πραγματικά, είναι απορίας άξιον πώς θα υλοποιηθούν, αφού όλα τα δεδομένα είναι υπέρ της παρακμής.
Άραγε, ποιος θα εφαρμόσει δίκαιη φορολογική πολιτική; Κανείς!
Ποιος θα πατάξει ουσιαστικά την φοροδιαφυγή; Κανείς!
Ποιος θα σκύψει με ενδιαφέρον πάνω από τα προβλήματα του απλού Έλληνα, από τη στιγμή που το «δίκιο του εργάτη» είναι εκ διαμέτρου αντίθετο από το «δίκιο του κεφαλαίου»; Κανείς!
Δεν μπορούν να το κάνουν από τη στιγμή που όλοι τους είναι «παιδιά του κεφαλαίου». Δεν μπορούν να αντιδράσουν γιατί την επόμενη μέρα θα βρεθούν στο δρόμο. Οι «γονείς θα τους αποκληρώσουν» και η τσέπη πονάει πολύ περισσότερο από τη συνείδηση.
Ας αφήσουν λοιπόν τους εντυπωσιασμούς, τα παχιά λόγια και τη διασπορά ψευδών ελπίδων κι ας πουν για μια φορά στη ζωή τους την αλήθεια.
Προσωπικά θα ψηφίσω αυτόν που θα μου πει την αλήθεια που ήδη ξέρω, χωρίς να υποτιμά τη νοημοσύνη μου.
Αυτόν που θα μου ζητήσει συγγνώμη και θα μου υποσχεθεί ότι θα προσπαθήσει για το καλό της Πατρίδας μου. Φυσικά θα πρέπει πρώτα να με πείσει για την ειλικρίνειά του και αυτό είναι πολύ, μα πάρα πολύ δύσκολο. Όπως πολύ σοφά λέει ο λαός μας, από τότε που βγήκε η συγγνώμη, χάθηκε το φιλότιμο.
ΑΘ